Baybayin at Bigkasin

May isang suliraning hindi madaling lutasin kahit 636 na araw na akong nakatira rito sa Australia. Medyo hirap akong bigkasing gaya ng mga Australians ang ilan sa mga salitang Ingles. [Hindi rin pwedeng hindi ko ito bigkasing gaya ng pagkabigkas nila dahil siguradong hindi kami magkakaintindihan.] Napakalaki kasi ang kaibahan ng mga tunog ng ‘patinig’ nila rito kaysa kung paano natin ito binibigkas sa Pilipinas.

Mag-focus tayo sa patinig na ‘A’. Sa aking pandinig (na maayos pa naman po ayon sa resulta ng aking huling medical exam), magkasintunog ng ‘A’ at ‘I’ rito sa Australia!

HALIMBAWA: Ang isa sa mga pinakamalaking groceries/supermarkets dito ay I.G.A. Kung ako ang magbibigkas nito, sasabihin kong [ay-dyi-ey]. Hindi nila ako naiintindihan ‘pag ganun ang pagkabigkas ko, dahil para sa mga Australians dapat ay [ay-dyi-ay]!

MAY KWENTO ANG AKING MGA kaibigang Pilipinong nagtatrabaho sa Isuzu-Adelaide. Bigla silang natakot at nabagabag noong unang araw ng pasok nila sa trabaho. Bago raw kasi sila nagsimula noong umagang ‘yon tinanong sila ng kanilang Australian supervisor ng, “[Ar yu re-di to-die]?” Akala ng mga Pilipino, ang tanong ay, “Handa na ba kayong mamatay?” kaya hindi sila nakasagot, kinabahan at nag-alala ng lubusan. Nasa Australia sila para maghanap-buhay, hindi para mamatay! Mga tatlong araw rin bago nila naunawaang ang tanong ay, “Are you ready today?”

MADALAS [dahil kami’y nakatira sa isang lugar na 90kms ang layo mula sa capital city] ANG MGA DOKUMENTO AT bayarin namin sa bangko, telepono, internet at iba pang mga pribado at pampublikong tanggapan ay inaayos nalang sa pamamagitan ng pagtawag at pakikipag-uusap sa telepono.

May kaibigan ako ritong si John Caasi. Ang problema, kapag kinukuha na ang pangalan, at ipinapabaybay na ito sa kanya, hindi makuha-kuha ng kausap nya sa kabilang linya ang tamang spelling ng apelyido nya! Maririnig at makikitang matiyaga niyang binabaybay at binibigkas ito gamit ang Filipino-style English phonetics, “Ca-a-si, [si-ey-ey-es-ay].” May isang dokumentong noong dumating na kay John, ang nakasulat ay “John Ceesa.”

Kaya tumawag ulit si John... Binaybay at binigkas nya ulit ang kanyang apelyido, Australian-style phonetics na ang gamit nya, “Ca-a-si, [si-ay-ay-es-ay].” Nang dumating ang panibagong dokumento, “John Caasa” naman ang nakasulat! Sinubukan rin ni John ang phonetic alphabet pero hindi rin ito alam (?!?!) ng kausap nya sa kabilang linya, kaya hindi sila nagkaintindihan.

Ang mga salitang nagtatapos sa patinig na “O” ay isa ring isyu, lalo na rito sa S.A. [sa Queensland kasi hindi ko naman ito napansin]. Ang “Hello” kapag binanggit dito, ang naririnig kong tunog ay [He-loy], ang “Let’s go” ay [Lets goy], at ang "thank you" ay [theynk yoy]. Bakit kaya ganito sila? I don't knoY!

Kaninong phonetics ba ang tama, ang sa Pilipinas o ang sa Australia?