Thursday, November 27, 2008

'Alak'

Minsan na rin akong nainggit sa mga Australiano, palagi ko silang nakikitang nakangiti, at madalas ko silang naririnig na tumatawa! Kaya siguro sila’y pumapangalawa (81.4 years) sa Japan (82.2 years) sa mga lahing may pinakamahabang life expectancy sa buong mundo, dahil palagi silang masaya.


Nagtataka ako kung bakit nitong mga nagdaang araw ay hindi ako nalulungkot o kaya’y nagsasawa at napapagod sa aking trabaho! Biglang nagbago ang lahat, hindi na tulad ng dati, sana ganito nalang palagi! Hindi naman ako naturukan ng morphine para ma-stimulate ang mga mu-opioid receptors sa aking spinal cord at brain, pero bakit nakakaramdam ako ng euphoria ngayon? Pakiramdam ko, masayang-masaya at napakagaan ng pakiramdam ko! Nahawa kaya ako sa pagiging masayahin ng mga Australiano?

Naisip ko na kaya siguro ako masaya dahil napapadalas ang pamamasyal ko ngayon. Sa nakaraang laning-apat na araw, dalawang beses sa isang linggo kami kung pumunta sa Adelaide. Kaya naman pala ang ganitong schedule, kahit pagod pagkatapos ng trabaho, at kahit masakit pa ang shoulder sprain ko (dahil sa pagdating ng mga kiti last week) kapag ang paggala (o di kaya’y pagba-blog) na ang pag-uusapan, nawawala kaagad ang pagod ko, at hindi naman sumasakit itong kaliwang balikat ko!



...sa bagay kahit dito nga lang sa kalapit naming bayan, ang Clare Valley, o di kaya’y ang Barossa Valley, literal talaga akong napapanganga sa lawak ng taniman ng mga ubas at mga olibo! Dito sa Chook-minder’s Quill, naging kilala ang South Australia sa pagpapalaki ng mga manok, ngunit ang totoo ang state na ito ay patuloy na yumayaman sa kanilang mga dumaraming mga minahan ng tanso at napakalawak na taniman ng trigo. Ang S.A. ay kilalang-kilala rin sa buong mundo sa kanilang mga vineyards at wineries! Dito ginagawa ang mga sikat na alak ng Jacob’s Creek.



Ang Port Wakefield, kung saan nakatayo itong malaking manukang aking pinagtatrabahuan ay makikita sa rehiyon ng Yorke Peninsula, kaya nasa baybayin lang kami ng gulpo ng St. Vincent. Kung natatandaan nyo ang napakaingay na mga seagulls sa pelikulang Finding Nemo, napakarami nyan dito.





Kung diving, snorkelling, boating, fishing at crabbing ang hilig mo, inaanyayahan kita rito sa Yorke Peninsula, summer na rito simula Disyembre hanggang Pebrero, tamang-tama! Hindi lang manok ang ipapakita ko sa iyo, kundi iba’t-ibang uri ng Australian at non-Australian migratory birds, ang asul na alapaap, ang bughaw na dagat at ang kaniyang mga nakatagong likas na kayamanan sa kailaliman nito, pati ang mayayabong na mangrove forests, at ang di-maabot tanaw na taniman ng mga trigo at ubas!





Balik tayo sa mga ubasan at mga alak... Nakakalasing yata ang manirahan malapit sa mga ubasan at gawaan ng mga alak, ako siguro’y nalasing kaya ako masaya ngayon! O nai-inspire lang ako sa mga natatanaw kong mga puno ng ubas na tumigas na at ang mga baging na mahigpit na nakapulupot sa kanilang mga gapangan.

Tulad ng mga punla ng ubas na unang dinala at itinanim ng mga paring Heswita rito sa South Australia noong taong 1851, sana’y maipagpatuloy ko ring mabuhay at yumabong sa napakataba at napakalawak na lupain ng Australia! Sana'y masimulan ko na rin ang pumulupot sa mga gapangang nakalaan para sa mga dayuhang manggagawa sa bansang ito tulad nitong mga ubas, nang sa gayo’y magkaroon na rin ako ng makatas na mga bungang pwedeng pigain at gawing alak—ang pinaka-espesyal at pinakamasarap ‘alak’ na makapagpapasaya sa lahat, at pwedeng ipagmalaki ng lahing Pilipino!

Monday, November 24, 2008

Appreciated


A TORRENT OF CHOPPED WHEAT straws had been showered, heaps of white carpets have been laid, and plenty of wide, blue curtains have been dangled to welcome the arrival of a million of chicks last week.

Just like in the chicken sheds, a red carpet is being laid when famous actors and actresses are coming for their movie premiere!

Abundant confetti is being diffused as soon as the team wins the championship game!

A crown would comfortably sit on the head of the new beauty queen at the end of the pageant night! A gold medal would surely hang around the neck of the best Olympian after the sports event.

Movie directors receive countless compliments for a job well-done. Dancers hear a deafening applause after their majestic performance. Singers receive a standing ovation after singing their beautiful songs!

The best book authors are enjoying the fame, just like how the great painters are gaining their name!

A photographer could be praised for an attractive photograph. An army commander could receive an honour after a triumphant encounter!

An extraordinary flight puts the pilot in the limelight. A beautiful structure speaks about the architect and the engineer. A sumptuous dinner makes the chef a winner!

Plenty of enticing steaks had been set on the banquet around the world, but ‘a red carpet’ has never been laid for a cowboy... Tons of mouth watering roast lamb had been served on the table, but ‘a big round of applause’ has never been given to a shepherd!

When a slab of bacon is being munched, and when a slice of ham is being gobbled are we 'giving medals to,' or ‘crowning’ a swine farmer? After a dairy product had been taken or as soon as a nutritious egg had been eaten, could a milkmaid, or an egg farmer claim the fame?

When platters of juicy chicken breasts, crispy chicken wings, and delicious drumsticks are being devoured, to whom are the credits delivered?



----------------------------

Nakatanggap ng tatlong mga awards ang Chook-minder's Quill noong nakalipas na linggo. Ito'y galing kina Francis Ko ng Fantaserye ni Kiko, at Homebodyhubby ng Mayaman pa sa Daga. Maraming Salamat sa inyong dalawa sa inyong tiwala at walang-sawang pagsuporta sa Chook-minder's Quill.

Nais ko sanang ipaskil dito ang mga nabanggit kong awards ngunit ako'y kasalukuyang namumrublema sa HTML dito sa Blogger. Kaya sinubukan kong dito nalang ilagay: Awards for Chook-minder's Quill.

[Fjordz, Eilarmos, BJ, at Kosa para sa inyo ito, pakibuksan nalang.]

Thursday, November 20, 2008

Number One

ONE (1) IS THE SMALLEST POSITIVE integer, but it is the number or the ‘place’ desired by the majority.

Most blog commentators would usually express their delight as soon as they realize that they’re posting the first comment in the most recent entry of their favourite blogger.

Yehey! Ako’ng nauna...”

“Whoop! First base! Hahaha.”

Ako ba ang unang magko-comment? Sana, sana... Moderated kasi ang comment dito sa blog nyo rito Kuya!

Sa wakas, ako ang naunang mag-comment! Comment muna ako, heto babasahin ko na.”

I have observed that chicken shed cleaners would love to start cleaning from shed 1, and so on... Chick placement, health checking, bird weighing, and chicken harvesting customarily commence in the first shed before proceeding to the other sheds!

In a buffet dinner party, or even in those simplest luncheons in town, I’m sure nobody would argue with me that the first guest to fall in line would be the luckiest person in the feast! The complete menu (plus the bonus of intact garnishing) is there for him to choose from, isn’t it?

At their very young age, children in the day care centres or in the kindergarten classes are being motivated that it is the best to be on top (number one) at the end of the school year!

Every AM, FM and TV station is boasting that they are the number one! I don’t know if who’s telling a lie!

Every household merchandise, garment or perfume brand, beauty product or human aesthetic centre, food and fast food chain, airline, mall... Everything and everybody is bragging about being the number one!

In every election, local or international beauty pageant, and in the Olympics—being number one, grabbing the glorious crown, and getting the gold medal is always the most controversial race!

Is this world all about honour, power, prestige and privilege?

“What’s wrong of being number two?”*


----------------------------------
I didn’t include the issue of being number one in LOVE. As of the moment I am not sure of the majority’s preference, but I always wanted to be the number one of my gf.

Monday, November 17, 2008

Up-close and Personal

Mas maraming KANGAROO ang nakatira sa Australia kaysa sa mga tao. Ngayong taon, tinatayang mayroong 35-50 milyong mga kangaroo ang nabubuhay, samantalang sa pinakahuling tala ngayong araw ng Australian Bureau of Statistics, 21,488,137 na mga tao lang ang nakatira sa buong Australia.

Kapag nagda-drive sa bansang ito, isang pangkaraniwang babalang trapikong makikita ay ang silhouette ng isang kangaroong anyong lumulundag at ang haba ng daang tatahaking (km.) posibleng masasalubong o tatawid bigla ang mga ito sa kalsada. Ngunit hindi masyadong problema ang mga kangaroo kapag nagda-drive sa araw, dahil ang mga ito ay nocturnal, o crepuscular- ibig sabihin aktibo lamang sila sa gabi, o bago sumikat at pagkatapos lumubog ang araw.

Pabigla-bigla kung tumawid ang palaging magkapares (maaring mag-asawa sila) na kangaroo sa gitna ng kalsada kapag ito'y nailawan ng headlight ng isang sasakyan, at bigla nalang silang hihinto sa harap mismo ng tumatakbong sasakyan dahil ang kanilang mga mata ay masyadong sensitibo at nahi-hypnotize sila ng nakasisilaw na liwanag! Sa kanilang taas na umaabot hanggang 6'7" at bigat na umaabot ng 90kgs. parang nakabangga ka na rin ng isang tao kapag nangyari ito. Kaya kung sa ibang bansa ang mga sasakyan ay mayroong bull bars, sa Australia ay uso rin ang roo bars.

Lahat ng mga malalaking hayop ay naglalakad, maliban sa kangaroo na siyang tanging lumulundag kung nais nilang lumipat ng pwesto sa malawak na lupain ng Australia habang naghahanap ng mga paboritong dahon ng mga halaman na siyang tanging kinakain nila. Ang kanilang malalaking hita, binti at paa sa hulihan ay sadyang naka-disenyo sa malakas na pagtalong may bilis mula 20-70km./hr., at kapag tuloy-tuloy ang paglulukso nakakaya nilang abutin ng walang hinto ang 2 kilometro sa bilis na 40km./hr. Kapansin-pansin ang kanilang malaki at mahabang buntot, ito ay nagagamit sa pagbabalanse ng kanilang katawan.

Dahil napakatuyo at infertile ang malawak na bahagi ng lupain ng Australia, halos hindi naaabot ng mga kangaroo ang 4-6 na taon nilang life expectancy.
Samantala, kapag naging mature ang babaeng kangaroo, ito ay buntis sa lahat ng panahon (pregnant in permanence) habang siya'y nabubuhay, maliban sa araw na siya'y nanganganak. May kakayahan ang inahing kangaroong pigilin ang pagbuo ng embryo sa kanyang sinapupunan (embryonic diapause) sa panahon ng tagtuyot, at habang pinapasuso pa niya ang mas nakatatandang joey na kasalukuyang nasa loob pa ng kanyang pouch. Kapag handa nang humiwalay ang joey sa kanyang ina, na tumatagal ng humigit-kumulang isang taon, matutuloy na ang nahintong pagbuo ng embryo sa sinapupunan at ito'y iluluwal pagkatapos ng 31-36 na araw ng pagbubuntis. Ang kapapanganak na joey ay nasa fetal state pa rin (kasinlaki lamang nito ang isang lima bean) ngunit may kakayahan itong gumapang hanggang makarating sa pouch ng kanyang ina at doon sususo ng gatas hanggang lumaki.

Kapag sagana sa pagkain, ang inahing kangaroo ay kayang maglabas ng dalawang uri ng gatas- isa para sa mas nakatatanda, at isa para sa mas nakababatang joey. Ang mga barakong kangaroo naman ay nawawalan ng punlay sa panahon ng tagtuyot at nagiging aktibo naman ito kapag sapat na ang pagkain kaya hindi nagiging suliranin ang wala-sa-oras nilang pagpaparami.

Bukod sa mga zoo rito sa Australia, ang lahat ng kangaroo ay maituturing nang ligaw. Sila ay makikitang pagala-gala kung saan-saan. Sila'y karaniwang tanawin sa labas ng bakod ng mga malalaking manukan o babuyan, at nagpapakabusog sa mga taniman ng trigo (dahilan kung bakit galit ang mga magsasaka sa kanila!). Kaya may nakatakdang bilang ang pamahalaan kung iilan sa kanila ang pwedeng patayin (culling) bawat taon.

May mga lisensyadong hunters naman, at maari silang manghuli ng mga kangaroo upang gawing pagkain. May pahintulot ang pamahalaang Australiang manghuli ng 5.5-7 milyong kangaroo bawat taon para gawing karne, ngunit wala pang 15% sa mga Australiano ang kumakain nito. Sa ngayon, ang kangaroo (tawag sa karne ng kangaroo) ay ini-export sa 55 bansa sa mundo.

SOURCES: (1) Wikipedia; (2) Lectures in Australia Zoo; (3) Sariling Pagmamasid ni RJ

Thursday, November 13, 2008

Multiple Choice

Sa buhay, araw-araw akong may mga pagsusulit! Napakaraming mga sitwasyon at mga katanungan, at napakarami ring pagpipiliang mga kasagutan! Pero iisa lang ang tama at pinakamainam gawin.
------------------------------------

PANUTO: Piliin ang tamang sagot. Eyes on your own paper, no cheating; however, you can consult your close friends during the exam.

1. 4:30am pa lang gising na ako. Pilit kong ipinipikit ang aking mga mata pero hindi na talaga ako makatulog. Ano ang gagawin ko?
a. Bumangon na at sumilip sa internet.
b. Huwag bumangon, higa nalang muna, at mag-isip.
c. Pilitin uling makaidlip at managinip.
d. All of the above
SAGOT KO: A

2. Bumangon nalang ako at nagbukas ng internet. Anong blog kaya ang una kong sisilipin?
a. Manikang Papel para matawa habang maaga
b. Mundong Parisukat para makapag-Kopi Breyk
c. Mayaman Pa Sa Daga para sumigla ang katawan at kaluluwa
d. unahing basahin ang pinaka-updated at manood ng Bandila (ABS-CBN) sa SBS-Australia
SAGOT KO: D

3. Anong ihahanda ko para sa breakfast?
a. Garlic fried rice at smoked ham with egg.
b. Croissant, pan bread with butter at strawberry conserve, plus orange juice.
c. Breakfast cereals at avocado-strawberry in cream.
d. Toast at hot chocolate drink.
SAGOT KO: B

4. Alas dose ng tanghali pa ang pasok ko, yun ang oras ng pagdating ng 250,000 chicks ngayong araw. Ipinlano kong kumain ng pananghalian ng alas onse bilang paghahanda sa matinding bakbakan. Ngunit 10:30am pa lang, dumating na ang libu-libong mga sisiw na dala ng chick van! Di pa ako nakakain, haharapin na ang katakut-takot na gawain. Ano kaya ang mabuti kong gawin?
a. Tawagan at pagalitan ang taga-hatchery dahil mali ang ibinigay nilang schedule.
b. Huwag nalang pumasok dahil na-bad trip at gutom. Magbasa nalang ng mga blogs.
c. Papasok ngunit pagbuntunan ng galit ang mga sisiw at mga kasamahan sa trabaho.
d. Magtrabaho kahit gutom, magpakabait, ngingiti nalang sa lahat, at paglaruan at halik-halikan ang mga sisiw na kunyari masaya akong dumating na sila.
SAGOT KO: D

5. Tumunog ang roaming mobile phone ko. Nang binuksan ko ang mensahe, galing ito sa isang taong minsang nagpasama ng loob ko. Humihingi ng tawad, at nanghihiram ng pera.
a. Matuwa pero huwag nang mag-reply.
b. Matuwa, magpatawad at mag-reply ng, “OK sige, pahihiramin kita. o",)”
c. Magalit at burahin ang mensahe at contact sa phonebook.
d. Magkunwaring walang mensaheng natanggap.
SAGOT KO: B

6. Nag-drive ako papuntang bayan gamit ang farm vehicle upang mag-check ng Post Office Box. May nadaanan akong ibinebentang Toyota Camry 2000 model, Au$4,500 ang halaga. Maganda pa ang makina at nang sinubukan ko itong i-drive, maayos pa itong tumakbo sa kalsada. Kailangan ko ng sariling sasakyan, ano ang gagawin ko?
a. Bibilhin na kaagad kahit na maubos ang aking savings.
b. Huwag na munang bumili ng sasakyan dahil baka may mga agaran at mahalagang pagkakagastusang darating.
c. Kalimutan na muna ang Toyota, at unahin na ang digital SLR camera.
d. Ilaan ang pera sa pamamasyal sa Melbourne at Brisbane ngayong Disyembre.
SAGOT KO: B

7. Napakainit ng panahon (37’C), patay na ang lahat ng mga damo. Maraming dayami dahil tag-ani, at tinatangay ng malakas na hangin ang mga mapipinong hibla ng mga nalantang dahon at natuyong bulo ng bulaklak ng mga halaman. Napakakati! Maalikabok! Hatsing ako nang hatsing!

Nais kong dalawin si Jollibee sapagkat miss na miss ko na ang kanyang palabok. Gusto ko ring mag-All You Can Eat sa Cabalen.

Sarap makita, mayakap at mahalikan ang taong minamahal ko at nagmamahal sa akin.

Bad trip sa trabaho dahil ang chick delivery, mali-mali ang scheduling.

Ano ang mabuti kong gawin?

a. Huwag na huwag mag-resign! Manatili na muna rito sa Australia.
SAGOT KO: No Other Choice, A

Wednesday, November 12, 2008

Nabubulag

Madilim, matahimik at malalim na ang gabi... Wala akong ibang naririnig kundi ang tumatakbong orasang patuloy na pumipintig. Nasaan kaya ang mga kulisap na kadalasa’y nag-iingay kapag ganitong oras? Bakit nagtatago ang buwan ngayong nais ko’y may kaunting tanglaw akong nasisilayan?

Tila biglang nawalan ng buhay ang aking paligid. Ako’y iniwanan na yata ng lahat, ako ngayo’y nag-iisa! Pakiramdam ko ako lang ang gising, ako lang ang buhay sa mga oras na ito.

Madilim, matahimik at malalim na ang gabi, ngunit bakit hindi ako makatulog? Apat na oras nang ako’y pagulong-gulong sa kamang ito. Pinagkakaisahan ba ako ng ‘aking mga bituin?’

Ang dami kong naiisip, ang dami kong naaalala... Mga bagay na malungkot at nakakatakot!

Kaya ba madilim dahil ako’y nabubulag? Kaya ba matahimik dahil ako’y nabibingi?

Sana bukas ng umaga, habang ako’y patuloy na humihinga, ako’y may paningin at pandinig pa. Gusto ko nang makita at marinig ang mga biyayang kahapo’y hindi ko pinansin, at ang mga magagandang bagay na dati’y aking sinayang!


--------------------------------------------------

I would like to thank Ronturon for giving me this award: Este Blog Investe e acredita na... PROXIMIDADE

Ano raw?! Di raw alam ni r2r, di ko rin alam, basta tinanggap ko lang. Tama ba itong ginawa ko? Kasalukuyan ko pang hinahanap ang kahulugan nito. Kapag masama, buburahin ko kaagad ito rito sa post ko; ‘pag maganda, siyempre ibabahagi ko ulit sa mga blogs na karapat-dapat makatanggap nito.

Kung alam niyo ang kahulugan nitong award na ‘to, paki-iwan nalang po ng inyong mensahe rito. Salamat!

Maraming, maraming salamat Ronturon dahil ako ay isa sa mga napili mong pagkalooban nito!

Sunday, November 9, 2008

Ang Kapalit

Sayang talaga! Hindi ko na naabutan ang seremonya ng kasal. Wala na akong magawa, tapos na ang lahat nang ako’y dumating. Kasal na sila, kainan nalang ang aking inabutan. Sayang talaga! Suot ko pa naman ang espesyal na damit at sapatos na matagal nang nakatago (dahil di ko naman nagagamit dito sa manukan).

Pinagpapawisan at humihingal akong pumasok sa restaurant na pinagdausan ng magarbong salu-salo. Lahat ng mga mata’y nakatutok sa akin, ‘di ko alam ang aking gagawin. Magkahalong panghihinayang, pagsisisi, pagkainis, lungkot, at pagod ang aking naramdaman. Marahil ako’y namumutla noong mga oras na ‘yon.

Bigla SIYAng ngumiti at kumaway nang ako’y kanyang nakita! Masayang-masaya SIYA, nababasa ko sa kanyang mga mata!

Pero ako, hindi ko alam kung saan ko ipo-posisyon ang aking sarili. Hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin sa kanya. Hindi ko alam kung mauunawaan niya ang mga bagay na ihahayag ko sa kanya. Hindi ko nga rin alam kung bibigyan niya ako ng pagkakataong magpaliwanag. Gustong-gusto ko na talagang sabihin... Pero tama bang doon ko mismo sa kasayahang ‘yon isisiwalat ang lahat ng kahihiyang ito?

Alas dose ng tanghali ang kasalang magaganap. Pero alas-onse na ng umaga, 30 kilometro pa ang aking lalakbayin para makarating sa pagdadausan ng kanilang kasal! Ang malas ko talaga! Nakasarado ang mga kalsada dahil sa isang mahalagang parada. Kasalukuyang walang bumibiyaheng bus o tren sa Adelaide patungong Glenelg ng mga oras na ‘yon. Pinahinto lahat ang biyahe, nang dahil sa isang tradisyonal na gawain ng lungsod.

Mga tatlumpong minuto pa ang aking hinintay bago nagsimulang maglakbay ang mga bus! Dali-dali naman akong sumakay, ngunit alam ko nang ako’y mahuhuli na sa isang mahalagang okasyong aking dadaluhan.

Alas dose y media na nang ako’y nakababa ng bus. 30 minutes late na ako. Wala na talagang pag-asang ako’y makakahabol pa, pero binilisan ko pa rin ang lakad ko, nagbabakasakaling kahit kaunti, ay may maaabutan pa ako.

Halos tumatakbo na ako, natatanaw ko na ang aking pupuntahan! Malapit na malapit nalang! Ngunit... Bigla akong may narinig na napahak sa aking paanan! Dinig ko ang tunog, kahit na ang kalsada’y napakaingay. Habang ako’y patuloy sa mabilis kong paghakbang, bigla kong naramdamang lumuluwag ang sapatos na suot ko sa kanan. Damang-dama kong may malamig hanging gumagapang sa aking nakamedyas na mga paa!

Ako’y huminto. Tiningnan ko upang siyasatin kung ano problema sa aking nakasapatos na paa! Bigla akong nanghina, dahil ito ang aking nakita!


Nang matapos ang kainan, at nakauwi na lahat ng mga panauhin, nilapitan ko SIYA—ang aking kaibigan, sila ng kaniyang asawa... Ang bagong kasal. Ikinuwento ko sa kanila ang gusot na aking naranasan habang ako’y nasa daan papunta sa kasalan.

At ito naman Ang Kapalit, ang dahilan kung bakit ako na-late.

Friday, November 7, 2008

Preoccupied

I’ve been spending my 4-day paid break from work since yesterday after half a million chickens were all gone to the dressing plant the other night. Amidst the very risky condition of working alone late at night and early morning, staying alive and kicking after a long period of chicken harvesting is truly a blessing!

It was actually my plan to travel to
Victoria so I can personally see the beauty of The Twelve Apostles as well as the entire Great Ocean Road, but eventually, I’ve decided to cancel it after knowing that the Melbourne Cup 2008 has been scheduled this week. Customarily, the plane ticket and accommodation are, during this time, very costly. I could see some impracticality of spending much penny to pursue this trip urgently considering my target of an indefinite stay in this country. Besides, a Filipina friend from Quezon invited me to come to Glenelg as she and her long-time Australian lover are scheduled to utter their marriage vows on Saturday, the 8th of November. [I am quite excited, this will be my first time to attend a wedding ceremony here in Australia.]

Meanwhile, it’s time to relax, read and leave some comments in my favourite blogs. It’s almost summer Down Under but here I am, hibernating inside my quarter.


While I’m lying down in bed to hibernate in my shed,
Manure and litter are moved out of the CHICKEN’S SHELTER
its walls and ceiling will undergo intensive washing,
with the feed- and drink-line; disinfection is next in line!

Yes, it’s time for recreation, and fine relaxation!
But MY MIND can’t find an opportunity to unwind!
My brain is loaded with
heavy dust of anxieties,
My wits are infected with
malignant uncertainties!

My thought, like the chook shed, is grubby and contaminated!
Yet unlike the chook shed, it can’t be washed and disinfected!


Wednesday, November 5, 2008

Bukod-tangi

Gustong-gusto ko sanang magsulat ngayon tungkol sa pagkapanalo ni Barack Obama bilang pangulo ng Estados Unidos, subalit alam kong napakarami nang maisusulat at maririnig na mga opinion at kurokuro tungkol dito. Kaya nagpasya akong magsulat ng something special para sa aking blog.

Umangal na si Paperdoll, napansin na ni Hiraya at si PCHI pag kumain sa KFC ako ay naalala. Minsan na rin akong tinawag na “Manok” nina Batanggero at Chico Kunejo. Kaya paninindigan ko na, heto...

Sana’y hindi kayo magsasawa sa mga kakaibang bagay na itong tungkol sa mga ibon o manok. Huwag po munang lumipat ng webpage! Heto’t sisimulan ko na:

1. Sa halip na buhok, balahibo (
feathers) ang tumutubo sa balat ng mga manok. Walang balahibong tumutubo sa kanilang kilikili o sa puno ng kanilang mga pakpak.

2. Hindi pinagpapawisan ang mga manok. Kapag mainit o maalinsangan, sila ay humihingal at sa pamamagitan nito, napapalamig nila ang kanilang buong katawan.

3. Kung pito (7) ang mga buto sa leeg ng tao, labing-apat (14) naman ang nasa mga manok. Ang hugis ng leeg nila ay tulad ng letrang “S” at kapag piliting ituwid ay kanilang ikamamatay!

4. Uropygial/preen gland ang tawag sa mamantikang parte ng manok na makikita sa ibabaw ng buto ng buntot o pygostyle (hindi balahibo ng buntot) nila. Ito ay ginagamit nila sa pagpapaganda o pagpapapogi lalo na sa panahon ng pagpaparami. Dito nagagamit ang mahaba nilang leeg—upang maabot ng kanilang tuka ang “feather conditioner” na ito at maihaplas sa kanilang balahibo sa buong katawan. Ito lang ang gland na makikita sa kanilang balat, walang sweat gland, at walang mammary gland.

5. Walang bone marrow ang mga buto ng manok, sa halip hangin ang laman nito. Dahil dito magaan ang kanilang mga buto, kaya sila ay may kakayahang lumipad. Kapag na-fracture ang isa sa mga butong ito, ilubog mo man sa tubig ang ulo ng manok, makakahinga pa rin sya basta iwan mong nakalitaw ang bahaging may fracture, dahil konektado ang kanilang mga 'pneumatic bones' na ito sa kanilang respiratory system..

6. Kung ang buto ng hita (femur) ang pinakamalaki sa tao, ang buto ng dibdib o pitso (sternum/keel) naman ang pinakamalaki sa manok. Dito makikita ang malalaking lamang ginagamit nila sa paglipad (flight muscles), ito rin ang pinakamalaking lamang makikita sa katawan ng mga ibon. Walang ganitong buto at mga laman ang mga rhea, ostrich, emu, cassowary, at iba pang mga ibong hindi nakakalipad (ratites).

7. Ang mga sisiw, bago pa man mapisa, at matapos itong mapisa mula sa itlog ay mayroong egg tooth na makikita sa ibabaw ng kanilang tuka. Sa tulong ng egg tooth at complexus (hatching muscle) nakakaya nilang basagin ang itlog sa oras na handa na silang mapisa. Ang egg tooth ay nawawala makalipas ang ilang araw pagkatapos nilang lumabas dito sa mundong ibabaw.

8. Walang ngipin, walang mga labi at walang ngalangala (hard palate) ang mga manok na tulad ng sa mga tao o sa iba pang mga hayop (ang gulo ano? Iba po yung egg tooth). Sa halip tuka (beak) ang makikita sa kanila.

9. Sa mata (eyeball) ng mga manok ay may 45-60 na mga butong nakapalibot, ito ay tinatawag na schlerotic rings.

10. Walang diaphragm ang mga manok. Ito yung lamang humihiwalay sa mga lamang-loob ng dibdib (thorax) at tiyan (abdomen), at may naitutulong sa normal na paghinga, etc. ng mga tao at iba pang mga mammals.

11. Kahit walang diaphragm ang mga manok at iba pang mga ibon tulad ng parrot may kakayahan pa ring silang umawit. Ito ay dahil sa kanilang syrinx at syringeal muscles na makikita sa dulo ng kanilang daluyang hangin (trachea o wind pipe). Ang syrinx ay cartilagenous at maihahalintulad sa larynx ng tao.

12. Kapansin-pansing walang mga daliring makikita sa pakpak ng mga manok. Dahil sa pagkakadikit-dikit at kaliitan ng kanilang mga daliri, nakakaya nitong alalayan ang kanilang paglipad.

13. Tulad ng mga aso’t pusa, tatlo ang talukap-mata ng mga manok. Itong pangatlong talukap (nictitating membrane) ay makikita sa isang gilid ng matang malapit sa butas ng kanilang ilong. Ito’y ginagamit nila sa pagkisap-mata (blinking). Ang talukap na ito ay transparent kaya nakakakita pa rin ang mga manok habang sila ay kumikisap. May kakayahan din ang nictitating membrane na ipikit ang kanilang mga mata habang lumilipad, kaya sa mga ibong malayo ang nilalakbay, hindi natutuyo ang mga mata at hindi rin sila napupuwing!

14. Kailan ma’y hindi mahihirapang mangitlog ang mga manok at iba pang mga ibon. Ito ay sa kadahilanang ang kanilang pelvic bone ay hindi buo ang pagkasarado sa bandang ilalim, kaya wala silang tinatawag na pelvic opening.

15. Ang kaliwang ovary at fallopian tube lamang ng mga manok ang gumagana, ang kanang bahagi nito ay maliit at walang silbi (rudimentary). Samantala, dalawang bayag (testicles) naman ng mga tandang ay gumagana, ngunit hinding-hindi ito mahihipo at makikita habang sila’y nabubuhay sapagkat ito ay nasa loob ng kanilang katawan, malapit sa kanilang mga kidneys.

16. Magkasabay na inilalabas ng mga manok ang kanilang ihi at dumi. May tatlong bahagi ang excretang ito: ang kulay puti na anyong chalk (urates), ang kulay berde o kayumanggi (na siyang dumi nila), at ang malinaw na likido (na siyang ihi nila).

---------------------------------------------------
Sources:
1. Veterinary Anatomy notes, College of Veterinary Medicine-University of Southern Mindanao
2. http://www.exoticpetvet.net/avian/anatomy.html
3. Structure and Function of Domestic Animals by W. Bruce Currie, Currie Bruce Currie

Monday, November 3, 2008

Beautiful!



Nagpapasalamat ako kay PCHI sa kanyang pagkilala at pagbigay ng Beautiful Blog Award sa Chook-minder’s Quill. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin nito dahil parang wala namang criteriang nakalagay at hindi naman naipaliwanag kung paano pumili ng blog na pagbibigyan ng pagkilalang ito. Gayunpaman, tuwang-tuwa pa rin ako (kahit wala nang Awards Night), dahil ang CM Quill ay isa sa mga napili niyang blogs na pagkalooban nito.

Ano kaya ang nakita niyang beautiful dito sa aking blog? Siguro naman hindi ako. Ang mga manok ko kaya? Ang mga laman ng isipan at puso kong isinulat ko? Ang mga larawang inilagay ko? O ang kabuuan ng blog kong ito? Ang mahalaga, ito ang unang award na natanggap ng Chook-minder’s Quill! [May kasunod pa kaya?] Maraming Salamat,
PCHI!

--------------------------------------------------
Marami nga talagang ibig sabihin ang salitang “beautiful.” Sa Pilipinas ginagamit ko lang madalas ang “beautiful” sa isang babae at sa mga tanawin! Pero nang dumating ako rito sa Australia noong January 2007, natuklasan kong ang pagkain pala rito ay nailalarawan ng maayos ng mga Australians gamit ang pangturing na ‘beautiful’ at hindi delicious!’


Naalala ko noong pinatikim namin ng pork adobo ang aming mga Aussie workmates (sa isang piggery sa Queensland) ang sinabi nila ay, “Huhmn [sarap na sarap], beautiful!!!
---------------------------------------------------


Ako na naman ngayon ang mamamahagi ng Beautiful Blog Award na ito. Ito ang mga sumusunod na beautiful blogs ang nais kong pagkalooban nito:

1.
Hiraya: Endless Journey ni Fjordz. Wala pa ako sa blogosphere, napadpad na ako sa blog na ito (dahil sa paghahalungkat ko ng mga bagay-bagay sa www), kaya ako’y nakisubaybay na rin sa walang katapusang paglalakbay ng ‘Promil Kid’ na ito! Napakahusay niyang magsulat! Nailalahad niya ng maayos ang lahat ng mga bagay na kanyang nararamdaman at naiisip, madali itong maunawaan. Kapag nagsulat madamdamin, ngunit sa mga litrato nya siya ay masayahin!

2.
Anghel na Walang Langit ni Roland. Mula sa langit napadpad siya sa Pilipinas, lumipad sa Espanya at nakarating hanggang Sulemanya! Nagtatanong ang ‘anghel’ na ito kung bakit narito siya sa lupa. Sa kanyang mga isinusulat ang kanyang kabaita’y talagang makikita, kaya sasagutin ko na siya sa kanyang tanong: "Ikaw ay narito sa lupa upang magbigay inspirasyon gamit ang iyong magaling na pluma, at upang gabayan ang mga taong sa araw-araw ay iyong nakakasalamuha."

3.
On the Coffin Rock ni Roneiluke, RN. Napakahusay mag-English! Beautiful and lovely talaga ang kanyang mga gawa! Kahit na mahaba at maliliit ang font, binabasa ko pa rin ang mga ito! Magaling magkwento, siya na siguro ang susunod na Dan Brown, Gabriel Garcia Marquez o Paulo Coelho.

4.
Dude of Distraction ni Chico Kunejo. Sa dami ng kanyang mga posts, nakakatatlo pa yata sa isang araw, talagang nakaka-agaw-pansin nga talaga siya! Hindi ka naman mabibigo sa kanyang mga akda, kumpleto sa mood—may malungkot, may masaya, may nakakatakot at may nakakatuwa. Isang accountant na may beautiful mind, kaya karapat-dapat gawaran nitong Beautiful Blog Award!

5.
Mayaman pa sa Daga ni Homebodyhubby. Well-researched ang mga mahahabang blog entries nya, ang daming mapupulot! Akala ko noong una ang usapan ay puro daga, hindi pala, palagi rin nitong pinapaalala ang relasyon ko sa Maylikha.

6.
Pamatay Homesick ni Ever. Siya ay isang arkitektong kasalukuyang nasa Kuwait, at ang pampalipas oras niya ay pagpipinta. Isa siyang alagad ng Sining! Napapahanga ako sa mga gawa nya, lahat pang Beautiful Blog Award talaga!

7.
The Sandbox ni BlogusVox. Napakalawak ng kanyang mga sariling paniniwala at pananaw sa mga isyu sa lipunan at sa buhay. Masarap basahin ang kanyang mga entries (maiksi lang pero kaya niyang ilahad lahat ang kanyang opinyon) at kaabang-abang ang kanyang comics strip series (na pinamagatang Buhay Buhangin)!

Congratulations to the Lucky 7 guys! [You can get the Beautiful Blog Award code here.]

Sunday, November 2, 2008

Nagparamdam

WALANG NAGBAGO. Tulad ng naikwento ko na sa Aking Tambayan, mga tatlong araw na namang hindi tumunog ang aking roaming mobile phone!

Huhmn... Malamang abala ang aking mga kamag-anak at mga kaibigan sa Pilipinas sa mga Halloween Parties, at sa paggunita ng Todos los Santos at Araw ng mga Kaluluwa. Naisip ko tuloy na tama ang sinabi ni Batanggero, takot itong mga buhay na dalawin sila ng kanilang mga ‘yumaong mahal-sa-buhay’ kaya sila’y bumibisita sa mga puntod—kandila'y itinitirik at mga bulaklak ay ini-aalay.

Buti pa itong mga patay, naaalala. Subalit ang mga buhay na nasa malayo, kahit isang text message hindi man lang maalalang padalhan. Pero sa ganitong mga panahon, hindi na uobra ang pagtatampo (hindi rin naman ako matampuhin). Kaya ako ay nagparamdam sa aking mga mahal sa buhay sa Pinas!

Pinadalhan ko sila ng text message, “Kumusta? U *Siguro’y abala kayo sa mga panahong ito. Ayos lang ako rito. o”,) ”

Aba, ang daming nag-reply! Nakakatuwa!

Marahil tama nga ang paniniwalang nabanggit ni Batanggero. Minsan kailangan nating magparamdam para tayo ay maalala.

DARLING HARBOUR, Sydney, New South Wales, Australia