May Kulang...

Nasa harapan ko na ang lahat... Pwede ko nang angkinin at tikman ang lahat ng gusto ko. Pero hindi ako natuwa.

Naalala ko kapag nagkakatay ang tatay ng manok noong araw, hindi na kami nag-aagawan ng mga bahagi nito kapag nailuto nang tinola. Kabisado na namin ang hatian; alam na ng bawat isa ang nauukol para sa kanya... Kay tatay napupunta ang balunbalunan, kay nanay naman ang nasa bandang puwetan, hati kami ng kapatid kong sumunod sa akin sa dalawang hita't binti, at kay bunso naman ang atay. Masaya naming pinagsasaluhan ang simpleng hapunang ito lalo na't sinasabayan pa ng kwentuhan tungkol sa mga nangyari sa bawat isa sa amin sa maghapon.



Sa totoo lang, hindi ko talaga alam noon kung ano ang lasa ng balunbalunan! Naisip ko, kapag maging tatay na ako, matitikman ko na rin yan.

Minsan, sinabi ko sa nanay na kung maaari'y hati kami sa puwet. Pero ang wika niya, "Hindi ito pwede sa mga wala pang asawang tulad mo. Sige ka, gusto mo bang hindi ka makapag-asawa? Aatrasan ka ng mga babae niyan kapag kakain ka nitong nasa bandang hulihan ng manok..." Palibhasa'y takot din akong hindi makapag-asawa kaya hindi ko na inulit pa ang kahilingang 'yon.

[Alam kong masama, pero] ...naiinggit din ako kay bunso. Nu'ng hindi pa kasi siya ipinapanganak o kumakain, sa akin napupunta ang atay. Pero dahil mabait akong kuya, ayos lang.

Buti nalang, dalawa ang hita at binti ng manok. Hindi kami nag-aagawan ni utol.

Kadalasa'y naiiwan talaga ang buong pitso at ang magkapares na mga pakpak. Itinatabi ito ng tatay para babaunin namin papuntang eskwelahan kinabukasan.


KAHIT PAGOD SAPAGKAT tatlong magkakasunod na araw nang maraming gawain sa loob ng manukan , pinilit ko pa ring magkatay ng isang manok kanina. At dahil hindi naman nababagay sa uri ng manok na 'tong gawing tinola, iniluto ko itong adobo para sa aking hapunan. Wala pang isang oras, isang napakasarap na hapunan na ang nasa aking harapan!

Kumpleto ang mga bahagi ng manok na nasa palayok kanina. May atay, may balunbalunan, may puwet... nadu'n ang paborito kong hita't binti, kasama pati pitso, mga pakpak, at dalawang 'adidas'. Naalala ko tuloy ang aming mag-anak...

Nasa harapan ko na ang lahat kanina. Pwede ko nang angkinin at tikman ang lahat ng gusto ko. Pero hindi ako natuwa. Kumpleto... ngunit may kulang!





----------
Sa lahat ng mga kaibigang sumuporta sa aking akdang The Keynote- na kalahok sa 2009 Pinoy Expats/OFW Blog Awards, maraming, maraming salamat po.


.

A Reply...

"Thanks RJ..."

"WE ARE ALL FATHERS in our own rights and realms. I know you are emulated in more ways than you ever thought by people whose lives got touched by your character."

"Happy Father's Day to all of us- we are all children, we are all fathers in our own worlds- what matters is we listen in awe to those who father our thoughts as we also make those little children that heed our stories drool in dreams of being, someday, like us!"

"The struggle always lie within- to make ourselves always worth emulating. It is not an easy path, nor we could always be perfect in our walk, but nevertheless, we should always carry ourselves in the path of always being true and valiant before the eyes of those who watch our pilgrimage."

"You will soon be a great father RJ, perhaps better than what I could, because I know you are already a great man today," my previous boss, Dr. Ed A. Lijauco replied.



Happy Father's Day to all!

Captive

The poultry farm in Spring 2008, South Australia...

He has never expected that his dreams could put him straight behind bars... that achieving his goal is coupled with countless limitations that could steal his youth away from him!

Australia has a total land area of 7.68 million square kilometres but he has been strictly confined in a 90-hectare poultry farm for the past fourteen months. The country has 21 million people, but he’s been dealing with only 1 person for two weeks now. He has been handling 500,000 birds inside the sheds but he’s been living alone inside his house for four hundred and forty-two days now.

This is his real world—his Australian workplace. The gateway is widely open but he couldn’t dare to pack his things up and leave his ‘cage’ behind—the cage of dreams that promises an exquisite and the most envied life that is yet to come...

This is his current Australian life, if he can call it ‘life’. A life away from his loved ones but closer to his dreams... a life where material wealth is undeniably abundant yet supreme happiness is evidently scarce!

Inbox

Pasensya ka na kung hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi sa 'yong mahal na mahal kita... Natatakot kasi ako. Takot akong sabihin mo lang na wala kang nararamdaman para sa akin... na kaibigan lang ang turing mo sa akin. Takot rin akong baka hindi totoo itong nararamdaman ko para sa iyo... na baka kaya ko lamang nasasabi ngayong mahal na mahal kita dahil sa matinding kalungkutan at pangungulila rito sa ibang bansa.

Bakit mo pa kasi ako niyakap ng napakahigpit nu'ng huli tayong nagkita bago ako umalis papunta rito sa Australia? Napakatagal na nu'n, 29 buwan at anim na araw pero pakiramdam ko'y kahapon lamang ito nangyari. Tatlong oras bago lumipad ang aking sinakyang eroplano mula sa NAIA, nag-text ka pa sa aking, "See you... hope to see you in other parts of the world." Alam mo bang hanggang ngayon ay hindi ko pa rin ito binubura sa aking inbox? Ipinangako ko kasi sa aking sariling mananatili ang mensaheng 'yon sa aking telepono hanggang sa dumating ang araw na magkikita tayo rito sa Australia, at tuluyan na ring magsasama habambuhay.

May mga pangarap at pangako ako... pero ang pangarap na 'yon ay sariling pangarap ko lamang, at ang pangakong 'yon ay pangako ko lamang sa aking sarili. Wala naman kasi tayong pormal na usapan. Hindi naman tayo commited sa isa't-isa.

Ito rin siguro ang dahilan kung bakit sa dinami-dami ng mga babae rito sa Australia, nananatili pa rin akong nag-iisa hanggang ngayon. Naka-isang taon na ako sa Queensland, mahigit isang taon na rin ako rito sa South Australia, nakarating na ako sa mga lalawigan ng New South Wales at Victoria ngunit wala talaga akong nakitang katulad mo! Hindi naman nakapiring ang aking mga mata, hindi naman ako bulag, at hindi pa naman malabo ang aking paningin ngunit wala pa rin akong makita. Hindi lang pala 'bulag' ang pag-ibig; binubulag din pala nito ng mga taong umiibig! Talo pa nito ang katarata at glaucoma!

Madalas naman akong nagti-text sa 'yo pero napakadalang naman ng reply mo. Pero ayos lang, siguro'y abalang-abala ka palagi ngayon dahil balita ko'y umangat na raw ang posisyon mo sa trabaho. ...sa bagay, ang roaming sim ko, hindi ko naman tinatanggal 'yan sa cellphone ko. Text ka lang kapag kailangan mo ng makausap at tatawagan kita kaagad. Nandito lang ako, naghihintay ng mga mensahe mo.

Sana'y mapagbigyan mo ako. Sana'y hayaan mong patunayan ko sa iyo at sa aking sariling tunay ang nararamdam kong ito. Baka kasi akala mo'y sa Veterinary Epidemiology lang ako mahusay, nais kong malaman mong ang isang magmamanok na tulad ko'y marunong ring magmahal ng isang babaeng katulad mo.

Assassin

PAUNAWA: Ang tagpo at mga tauhan sa lathalaing ito ay kathang-isip lamang, anumang pagkakatulad sa mga pangyayari ng tunay na buhay ay sadyang nagkataon lamang.

ANG NAKARAAN:

(I) Ang Panauhing Pandangal (a prologue...)
(II) The Keynote... (an official entry to the 2009 Pinoy Expats/OFW Blog Awards)



"...my friends and fellow 'netizens' of the web, the things I’ve just enumerated to you are only few, yet significant examples that show how Filipino expatriates and overseas workers sparkle like pieces of diamonds spangled around the globe! Believe me, you—yourselves, are our invaluable gift to the whole world!"


Habang patuloy na nagtatalumpati ang panauhing pandangal, nakaupo sa isang sulok ng entablado sina G. Sanggalang at Bb. Bautista- na siyang mga guro ng palatuntunan sa gabi ng pagpaparangal ng PEBA 2009 sa Manila Hotel.

"...with this, I encourage you to continue your acts of heroism not just within the pages of your powerful and influential blogs, but also in the foreign land where you’re working right now!"

Standing ovation ang lahat ng mga blogerong nakikinig sa loob ng Fiesta Pavilion, samantalang nagsisigawan at nagpalakpakan naman ang lahat ng mga Pilipinong blogero sa iba't-ibang panig ng mundong nakatutok- live sa kani-kanilang computer.

Subalit habang abala ang lahat sa pakikinig sa talumpati ng espesyal na panauhin, napansin ni G. Sanggalang na may isang tao sa likurang nakatakip ang ilong at bibig gamit ang N95 mask. Kakaiba ang dating ng lalaking ito dahil sa lahat ng mga dumalo tanging siya lamang ang nakasuot ng Amerikana't korbata, ang lahat ay naka-barong... Hindi mapakali ang malaking mama... umiikot ang mata sa buong silid na animoy naghahanap ng mga lagusan palabas ng pavilion...

"Siguro'y naiihi, o..."naibulong ni G. Sanggalang sa kanyang sarili.

"...in your simplest way, spread the best news, promote goodwill, create and nurture friendship, reach out and inspire every Global Filipino—blogger or non-blogger—with your brilliant and lovely words!"

Bumahing, at biglang umubo ang keynote speaker!

Kinabahan ang lahat ng mga nasa loob ng Fiesta Pavilion! Kasalukuyan pa rin kasing nakataas ang alert level ng pandaigdigang karamdaman- ang swine flu, sa phase 6. Kaya kanya-kanyang dukot sila ng kanilang N95 mask- nakapaloob sa hand bag ang sa mga babae, at nasa bulsa naman ng kanilang pantalon ang sa mga lalaki.

Matapos linisin ang lalamunan, nagpatuloy ang mananalaumpati, "...I know you can do this, that's why I have decided to step out of this eminent throne in the Philippine government come June next year; of course after the much-awaited May 2010 elections..."

Nakasuot na ang lahat ng N95 mask maliban kina Bb. Bautista at G. Sanggalang. Mula sa isang sulok na kinauupuan ng dalawa, kitang-kita nilang biglang itinutok ng malaking mamang naka-Amerikana ang hawak nitong M1911 sa panauhing pandangal!

"Congratulations to all the PEBA Winners; isang Maligayang Pasko sa ating lahat, at mabuhay ang PEBA!"

Biglang narinig ang isang kakaibang tunog- kasintunog ito ng tumalsik na higanteng tapon mula sa higanteng bote ng champagne! Sa isang kisap-mata, bumulagta sa entablado ang panauhing pandangal!

Kitang-kita ni Bb. Bautista na biglang hinubad ng malaking mama ang suot nitong Amerikana't korbata. Ngayong naiwang suot nito ang kanyang barong-Tagalog, bigla itong nawala sa paningin, mahirap nang hagilapin sa gitna ng mga natutulang mga blogero't blogera.



Itutuloy...




----------
Sa lahat ng mga kaibigang sumuporta aking akdang The Keynote- na kalahok sa 2009 Pinoy Expats/OFW Blog Awards, maraming, maraming salamat po.

'In Sickness or in Health...'

Kinakabahan ako habang isinusulat ko ito ngayon sapagkat tatlong beses na akong bumahing simula nang ako'y dumating galing sa isang salu-salo kaninang tanghali- isang pagdiriwang ng kaarawan ng isang kaibigan doon sa bayan.

Ang manukang aking pinagtatrabahuan...

Sa kabila ng deklarasyon ng World Health Organization (WHO) dalawang araw ang nakalilipas na isang pandaigdigang karamdaman na ang swine flu, saglit ko pa ring iniwan ang manukang ito upang makihalubilo, makisaya at makatagpo ng mga bagong kaibigan.

ITONG MGA KAIBIGANG Pilipinang tumagal na ng mahigit dalawa hanggang tatlong dekada rito sa Australia, nasanay nang makipagyakapan at makipaghalikan (face to face?) kapag bumabati sa mga kaibigan at mga kakilala, at hindi rin pinalampas ang mga baguhang tulad ko!

Gustung-gusto ko talaga sanang humiling sa kanila kaninang kung pwede'y wala nalang munang yakapan at halikan lalo na't umabot na sa 1,441 ang kaso ng 'kakaibang trankasong ito' rito sa Australia, at 47 sa mga 'yon ay nandito sa amin sa South Australia. Pero bago ko pa ito mabanggit, bigla nalang akong niyapos at hinalikan ni 'tita' sabay sabing may pamangkin raw siyang isang dentista- na kasalukuyang nasa Pilipinas at bagay na bagay raw kami... (Whew!) Nang marinig naman ito ng isa pang 'tita', aba'y biglang iniabot ang kanyang digicam sa katabi't sinabing pictureAN raw kaming dalawa...

"Uhmn wah... Tsup!" (patay! ang flu virus!) at sabay nagwikang, "naghahanap ka pala? Alam mo meron din akong pamangking nurse sa atin..."

Tita Nati's birthday party, Port Wakefield, S.A.

[Nais ko lang linawin, hindi po ako nag-press release ditong 'naghahanap' ako ng...]

Ayaw ko naman siyempreng magsuot ng N95 mask habang nasa party kanina, kaya madalas ang pasok ko sa wash room para magsabon at maghugas ng kamay, at maghilamos! ...nananalangin at umaasang sana'y walang swine flu virus na makapasok sa aking katawan habang may pagtitipong nagaganap.


OPISYAL NA KASING NAGSIMULA ANG panahon ng taglamig dito sa southern hemisphere ngayong Hunyo, kaya hindi nakapagtatakang kasabay ng bansang Chile (1,694 na kaso ng swine flu 13June2009), bumulusok pataas ang kaso ng swine flu rito sa Australia.

Pero kahit nagiging ganito na ang sitwasyon, hindi pa rin ako mapipigilang mamasyal sa Rundle Mall bukas pagkatapos dalawin ang tahanan ni Bro at makipag-bonding sa Kanya. Malakas ang loob kong kayang-kaya ng aking immune system ang mga flu virus na 'to dahil wala naman akong mga medical concerns (diabetes, heart disease, asthma, etc.) sa kasalukuyan; hindi naman ako ganu'n kabata (5 yrs. old pababa), hindi naman ako ganu'n katanda (60 yrs. old pataas), wala naman akong HIV, at higit sa lahat hindi naman ako nagdadalantao!

Kasalukuyang 9:59 na ng gabi rito sa South Australia, at dahil iniiwasan kong magpuyat at magpagod ngayon bilang tanda ng pangangalaga sa aking immune system, tutuldukan ko na ang post kong ito. Hindi ko rin kinakalimutang uminom araw-araw ng vitamin-mineral supplement na gamit ng isa sa aking mga paboritong aktor because I want to be complete, as well...

Besides, sa nakalipas na 18 araw ganito ang kalagayan ng aming lunch room dito sa manukan:

My workmate- Roger while enjoying some oranges in our lunch room.

According to Robert Cathcart, MD he hasn't seen a flu, yet, that was resistant to massive doses of ascorbic acid (Vitamin C).

Humans (including simians, guinea pigs and bats) need ascorbic acid supplementation because their body cannot synthesize this vitamin. On the other hand, most birds including CHiCKENS can synthesize ascorbic acid in their kidneys (thus, they don't need vitamin C supplementation). -Wikipedia

However, there's a study in Cambodia by Vathana, S. et. al. saying that adding vitamin C to the diet of broiler chickens significantly reduces the impact of heat stress, and improves their productivity under tropical conditions.

I would like to thank all my friends in the blogosphere who voted for my entry ‘The Keynote...’ for the 2009 Pinoy Expats/OFW Blog Awards. Mabuhay ang PEBA!

HR 1109, RA 9189 at YR. 2010

Pipilitin niyang magmaneho ng 14 na oras at 16 na minuto galing Adelaide papuntang Canberra KUNG mayroong Absentee Voting registration sa Philippine Embassy para sa isang plebisitong mangangalap ng kasagutan kung sasang-ayon ba ang mga Pilipinong botante sa Con Ass o hindi.

Handa rin siyang gumastos kaagad ngayon ng halagang Au$900 para sa balikang pamasahe sa eroplano mula Adelaide patungong Canberra kung kinakailangang makahabol siya sa Absentee Voting registration para lamang maidaan niya sa kapangyarihan ng balota ang kanyang pagtutol sa Con Ass!

Kaya lang hindi na rin lubos ang kanyang tiwala ngayon sa kapangyarihan ng isang balota sapagkat minsan nang napatunayang mas makapangyarihan ang mga katagang "Hello Garci...". Ang mga kataga ring ito ang nagdadagdag sa kanyang malaking pagdududa na maging mas maayos ang botohan, mas mabilis ang bilangan at mas ligtas ang kanyang boto kapag idinaan ito sa computerized election. Para sa kanya hindi naman mahalaga kung manual o computerized ang magaganap na botohan at bilangan, ang pinakamahalaga ay 'yong walang dayaan!

Nakasaad sa HR 1109 na hindi naman palalawigin ang panunungkulan ng mga nasa posisyon ngayon; at siguradong may halalan naman daw na magaganap sa 2010.

"Hindi nga pahahabain ang termino ng mga nasa katungkulan ngayon pero baka papayagan naman silang tumakbo sa darating na 2010 election kahit na panghuling termino na dapat nila ngayon base sa kasalukuyang konstitusyon," naisip niya.

Bago siya tutugon sa napakalakas na panawagan ngayon ng Republic Act 9189- ang Overseas Absentee Voting Act of 2003, nais niya munang malaman ang kahihinatnan nitong Con Ass na 'to.

...sa bagay, mayroon pa naman siyang nalalabing 85 araw para makapagdesisyon.






-----------------------------
Sa lahat ng mga kaibigang sumuporta sa aking akdang The Keynote- na kalahok sa 2009 Pinoy Expats/OFW Blog Awards, maraming, maraming salamat po.

Deafening Silence

There's a total of 639 swine flu [A (H1N1)] cases in Australia as of this writing! But this is not the major reason why The Chook-minder’s Quill was in silence for a week because fortunately, I am not included in the count!

...I am not on a holiday, either. So if you are thinking that the chook-minder may be one of those 2,000 suspected passengers of the Pacific Dawn that were isolated in the Tasman Sea while waiting for their A (H1N1) test result, you are wrong!

I’m still here in one of the South Australian poultry farms... silent because we’ve been very busy receiving 500,000 chicks for the past 7 days. I am not missing! It’s the Filipino seafarer Arden Jugueta, not the chook-minder RJ, who was named as one of the 228 missing victims of Air France A330 flight 447.

I AM ACTUALLY wondering about and, somehow, intimidated by the powerful combination of the numbers 9 and 11! ...remember the 9/11 USA attacks last 2001 (not to mention the crash of Air France flight 1611 last 1968)? And now here comes the Philippines’ House Resolution number 1109!

Con Ass?! (Just like the belief of the people in the east central Arizona) I wanted to remain silent here in The Chook-minder’s Quill as a sign of anger! I don’t care if Francis Bacon said that “Silence is the virtue of fools”.

THERE’S A VERY CONTROVERSIAL issue concerning the Global Filipinos in the blogosphere these days and I have decided to remain silent, as well!

"Go placidly amidst the noise and haste, and remember what peace there may be in SiLENCE. As far as possible without surrender be in good terms with all persons..."

-Desiderata

I would like to thank all my friends in the blogosphere who voted for my entry ‘The Keynote...’ for the 2009 Pinoy Expats/OFW Blog Awards. Mabuhay ang PEBA!