Inbox

Pasensya ka na kung hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi sa 'yong mahal na mahal kita... Natatakot kasi ako. Takot akong sabihin mo lang na wala kang nararamdaman para sa akin... na kaibigan lang ang turing mo sa akin. Takot rin akong baka hindi totoo itong nararamdaman ko para sa iyo... na baka kaya ko lamang nasasabi ngayong mahal na mahal kita dahil sa matinding kalungkutan at pangungulila rito sa ibang bansa.

Bakit mo pa kasi ako niyakap ng napakahigpit nu'ng huli tayong nagkita bago ako umalis papunta rito sa Australia? Napakatagal na nu'n, 29 buwan at anim na araw pero pakiramdam ko'y kahapon lamang ito nangyari. Tatlong oras bago lumipad ang aking sinakyang eroplano mula sa NAIA, nag-text ka pa sa aking, "See you... hope to see you in other parts of the world." Alam mo bang hanggang ngayon ay hindi ko pa rin ito binubura sa aking inbox? Ipinangako ko kasi sa aking sariling mananatili ang mensaheng 'yon sa aking telepono hanggang sa dumating ang araw na magkikita tayo rito sa Australia, at tuluyan na ring magsasama habambuhay.

May mga pangarap at pangako ako... pero ang pangarap na 'yon ay sariling pangarap ko lamang, at ang pangakong 'yon ay pangako ko lamang sa aking sarili. Wala naman kasi tayong pormal na usapan. Hindi naman tayo commited sa isa't-isa.

Ito rin siguro ang dahilan kung bakit sa dinami-dami ng mga babae rito sa Australia, nananatili pa rin akong nag-iisa hanggang ngayon. Naka-isang taon na ako sa Queensland, mahigit isang taon na rin ako rito sa South Australia, nakarating na ako sa mga lalawigan ng New South Wales at Victoria ngunit wala talaga akong nakitang katulad mo! Hindi naman nakapiring ang aking mga mata, hindi naman ako bulag, at hindi pa naman malabo ang aking paningin ngunit wala pa rin akong makita. Hindi lang pala 'bulag' ang pag-ibig; binubulag din pala nito ng mga taong umiibig! Talo pa nito ang katarata at glaucoma!

Madalas naman akong nagti-text sa 'yo pero napakadalang naman ng reply mo. Pero ayos lang, siguro'y abalang-abala ka palagi ngayon dahil balita ko'y umangat na raw ang posisyon mo sa trabaho. ...sa bagay, ang roaming sim ko, hindi ko naman tinatanggal 'yan sa cellphone ko. Text ka lang kapag kailangan mo ng makausap at tatawagan kita kaagad. Nandito lang ako, naghihintay ng mga mensahe mo.

Sana'y mapagbigyan mo ako. Sana'y hayaan mong patunayan ko sa iyo at sa aking sariling tunay ang nararamdam kong ito. Baka kasi akala mo'y sa Veterinary Epidemiology lang ako mahusay, nais kong malaman mong ang isang magmamanok na tulad ko'y marunong ring magmahal ng isang babaeng katulad mo.