Panlunas

Bukas, August 16, 2009, uuwi ako sa Pilipinas. Confirmed na ang aking flight mula Adelaide patungong Singapore, subalit nasa waiting list pa rin ako sa nag-iisang flight mula Singapore papuntang Davao sa August 17. Pagdating ko bukas ng mga 5:40 ng hapon sa Singapore, magpapalista nalang ulit ako at maghihintay ng bakanteng upuan sa apat na mga flights patungong Manila kinabukasan. Adventure ito, sigurado.

Sa August 21 pa naman talaga sana ang aking original flight booking. Pagkalipas ng halos apat na buwang pagtatrabaho, napagpasyahan kong magbakasyon ulit sa aking minamahal na bansang Pilipinas upang ipagdiwang ang aking kaarawan, at para dumalo sa dalawang seremonya ng pag-iisang-dibdib - ng aking pinsan at ng aking kapatid.

Pero dahil sa aking dinaramdam simula pa noong nakaraang linggo, at matapos magpakunsulta sa isang manggagamot, iminungkahi sa aking kinakailangan kong magpahinga ng walong araw habang nakikipag-appointment sa isang physiotherapist. Nakatapos na ako ng isang session sa PT sa halagang Au$66.50, at kinakailangan ko pang bumalik ng dalawang beses bago tuluyang matapos ang pag-aayos ng aking batok at likod na siyang naging sanhi ng pagsakit ng aking ulo nitong mga nakaraang araw.

Canola fields...
Balaklava, South Australia

Naaprubahan naman ang aking sick leave, kaya napag-isip-isip kong doon ko nalang sa Davao ipagpapatuloy ang pagpapahilot, siguradong mas mura. Isang napakagandang pagkakataon din ito para sa mga mucus membranes sa loob ng aking ilong para humilom sapagkat ang mga ito'y kasalukuyang namamaga dahil sa allergy. Unofficially, nagsisimula na kasi ang spring season dito sa southern hemisphere kaya napakarami nang mga pollens (mula sa mga namumukadkad na canola at trigo; pati na rin ang mga pinong hibla at alikabok ng mga dayaming ginagamit namin sa loob ng manukan) ang tinatangay ng hangin. Dahil sa allegric rhinitis nagkaroon din ako ng eustachian tube dysfunction na siya palang naging dahilan ng pananakit ng aking magkabilang tenga.

Sa kabila nitong aking pinapangarap, natuklasan ko ngayong sa panahon ng mga mahahalagang okasyon, at ng mga kaganapang pampamilya, hindi-hindi ko pa rin maipagkakailang ang bansang Pilipinas ang siyang aking tunay at nag-iisang tahanan. At sa kabila nitong aking mga pisikal na karamdaman, napakabisang lunas pa rin ang pag-uwi sa sariling bayan.

Taus-puso po akong nagpapasalamat sa lahat ng mga sumuporta at nagtiwala sa aking official entry para sa 2009 Pinoy Expats/OFW Blog Awards!

Mabuhay ang PEBA!

.